Catherine Spaak, een in Frankrijk geboren actrice die haar naam maakte door genres te kruisen in Italiaanse, Franse en soms Amerikaanse films, samen met sterren als Jane Fonda en Rod Taylor, stierf op 17 april in Rome. Ze was 77.
Haar zoon, Gabriele Guidi, bevestigde haar dood.
Mevrouw Spaak, geboren buiten Parijs, ging als tiener naar Italië en begon daar een lange filmcarrière. Haar eerste grote rol in een speelfilm was als 17-jarige studente die een affaire heeft met een man van middelbare leeftijd in “Zoete Misleidingen,” uit 1960 (oorspronkelijk “Dolci Inganni”).
Vier jaar later verscheen ze als een Parijse winkelmeid in ‘La Ronde’, een Frans drama over ontrouw in het huwelijk, geregisseerd door Roger Vadim, waarin ze optrad naast mevrouw Fonda (die later met meneer Vadim trouwde). De film, een remake van Max Ophuls’ versie uit 1950, gebaseerd op een toneelstuk van Arthur Schnitzler uit 1897, werd in de Verenigde Staten uitgebracht en kreeg de bijnaam ‘Circle of Love’.
Mevrouw Spaak werd als jonge actrice een sekssymbool op het scherm en trok de aandacht van vele internationale tijdschriften, waaronder Playboy. Met haar lange, steil haar en stompe pony werd ze in de jaren zestig ook een beetje een style-setter.
Haar eerste filmrol in de Verenigde Staten kwam binnen “Hotel” (1967), een bewerking van de roman van Arthur Hailey, met in de hoofdrol Mr. Taylor. Ze speelde de minnares van een investeerder (Kevin McCarthy) die een historisch hotel in New Orleans wil kopen. Variety noemde haar optreden ‘charmant en sexy’.
In 1968 had ze, samen met Jean-Louis Trintignant, een toprol in ‘The Libertine’ (oorspronkelijk ‘La Matriarca’) waarin ze ‘een rusteloze jonge weduwe’ speelde die ‘in en uit verschillende seksuele ontmoetingen springt’, zoals Howard Thompson schreef in een onenthousiaste recensie in The New York Times.
Ze had nog een hoofdrol in 1971, in Dario Argento’s moordmysteriethriller “The Cat O’Nine Tails,” optreden naast Karl Malden en de televisiester James Franciscus. In 1975 nam ze een ander genre aan door een prostituee te spelen in “Take a Hard Ride”, een Italiaans-Amerikaanse “spaghettiwestern” met ook Jim Brown en Lee Van Cleef in de hoofdrol.
Mevr. Spaak volgde een parallelle zangcarrière in de jaren zestig en zeventig en nam een handvol liedjes op albums. Ze werd vaak vergeleken met de Franse zangeres Françoise Hardy, wier liedjes mevrouw Spaak coverde.
Later in haar carrière presenteerde ze een populaire Italiaanse talkshow genaamd ‘Harem’.
Catherine Spaak werd geboren op 3 april 1945 in Boulogne-Billancourt, in de omgeving van Parijs, aan Charles Spaak, een scenarioschrijver, en Claudie Clèves, een actrice. Nadat ze als tiener naar Italië was verhuisd, bleef ze daar de rest van haar leven en werd ze genaturaliseerd staatsburger.
Ze was vier keer getrouwd. Haar eerste echtgenoot was de Italiaanse acteur en producer Fabrizio Capucci; haar tweede, Johnny Dorelli, was ook een acteur, en hij en mevrouw Spaak namen samen muziek op, inclusief het album “Beloof… Beloof…” (1970). Ze trouwde later met Daniel Rey, een architect, en in 2013 met Vladimiro Tuselli.
Naast de heer Guidi heeft ze een dochter, Sabrina Capucci, en haar zus, Agnes Spaak.
