“Eigenlijk is de hoofdpersoon Filipijns, en dan wordt ze bleek”, vertelde de heer Tsang vorige week aan verslaggevers tijdens een TVB-evenement. “Dat is het lastige deel,” voegde hij eraan toe. “Je kunt geen Filipijn vinden om wit te schilderen, dus je kunt een kunstenaar alleen eerst zwart schilderen, zodat ze weer bleek kan worden. Als we films maken over buitenaardse wezens en we kunnen geen buitenaards wezen vinden om de rol te spelen, discrimineren we dan buitenaardse wezens? Dit is waar het plot om vraagt.” De publicisten van TVB zeiden dat de heer Tsang niet beschikbaar was voor commentaar.
Het op deze manier gebruiken van brownface voor een verhaallijn en ervan uitgaande dat alle Filippino’s een bepaalde kleur hebben, bestendigen afschuwelijke stereotypen, zeggen critici.
“Het is in wezen een uitoefening van voorrecht”, zei Christine Vicera, een Filippijnse filmmaker en onderzoeker aan de Chinese Universiteit van Hong Kong, in een interview. “Franchesca kan aan het einde van de opnames de bruine huid verwijderen. Terwijl Filippino’s of Zuidoost-Aziaten of Zuid-Aziaten in Hong Kong dat voorrecht niet hebben om onze huidskleur te verwijderen.”
Jan Gube, een assistent-professor aan de Education University van Hong Kong die multicultureel onderwijs en diversiteit bestudeert, zei dat veel lokale kijkers de historische context misten om te begrijpen waarom brownface aanstootgevend is. Professor Gube zei dat de meeste studenten op openbare scholen in Hong Kong niet opgroeien met leeftijdsgenoten die er anders uitzien dan zij. Lokale scholen leerden cultureel respect – laat staan de context voor brownface – niet op een diepgaande manier, zei hij.
“Je zult veel reacties van sociale media en lokale media zien die zeggen dat de actrice trouw blijft aan haar rol”, zei hij. “Niet veel mensen bekijken het vanuit een cultureel oogpunt, wat betekent dat ze zich er misschien niet per se van bewust zijn dat het dragen van dat soort make-up iets anders betekent voor andere mensen,” voegde hij eraan toe.
Brownface (en yellowface – imitaties van bruine en Aziatische mensen door artiesten met een lichte huidskleur) zijn voortgekomen uit de racistische vaudeville-traditie van blackface, een hoofdbestanddeel van Amerikaanse minstreelshows in het begin van de 19e eeuw. Meestal pasten blanke acteurs donkere make-up toe om spottende karikaturen van zwarte mensen te spelen. Met weinig andere representaties van zwarte mensen op het podium – en later op het scherm – hielpen blackface-uitvoeringen de ontmenselijkende stijlfiguren te versterken.
